تاریخ ایران در دوران صفویه

صَفَویان از دودمان‌های ایرانی بودند که بین سالهای ۸۸۰ تا ۱۱۱۱ خورشیدی، بر ایران و بخشی از سرزمین‌های مجاور آن فرمانروایی کردند.

شیخ صفی‌الدین اردبیلی، نیای بزرگ صفویان هشتمین نسل از تبار فیروزشاه زرین‌کلاه بود. فیروزشاه از بومیان ایرانی و کردتبار بود که در منطقه مغان نشیمن گرفته بود. زبان مادری شیخ صفی‌الدین تاتی بود و اشعار تاتی او امروزه در دست است. تاتی یکی از زبان‌های ایرانی و زبان بومی آذربایجان بوده‌است.

دودمان پادشاهی صفویه به وسیله شاه اسماعیل اول با اتکا بر پیروان طریقت تصوف علوی تأسیس شد. این پیروان که عمدتا از ایلهای ترک آناتولی بودند ,و بعداً به قزلباش‌ها ملقب شدند بر سر اعتقادات خود سالها به طرفداری از آق‌قویونلو‌ها و قراقویونلو‌ها درگیر جنگهای پیاپی با دولت عثمانی بودند. اسماعیل جوان نوه شیخ جنید، پسر شیخ صفی الدین و نوه اوزون‌حسن آق قویونلو تحت آموزش بزرگان قزلباش پرورش یافت و رهبر دینی آنان بشمار می‌آمد.

بهترین شاه تاریخ ایران کورش کبیر

اعلامیه حقوق بشر کوروش

«منم کوروش شاه جهان، شاه بزرگ، شاه نیرومند، شاه انشان، شاه بابل، شاه سومر واکد شاه چهار کشور، پسر کمبوجیه (اسپنتان) شاه شهرانشان ،هنگامی که من با صلح و آشتی به بابل در آمدم و در میان شادمانی مردم بر تخت شاهینشستم، مردوک (رب النوع بابلی ها ) دلهای مردم نجیب بابل را به سوی من متمایل کرد. همه ی پادشاهانی که در کاخ های ممالک جهان نشسته اند از دریای بالا تا پایین (مدیترانه تا خلیج فارس) در بابل به پای من خراج ها را نثار کردند پاهای مرا بوسیدند.

از خدایان شهرها تمنا دارم که همه روزه برای طول عمر من دعا کنند و بگویند عمر کوروش شاه و پسرش را که ستاینده ی تواند طولانی فرماید» این اعلامیه که یک استوانه از گل پخته است دارای چهل و پنج سطر است که به عنوان اولین اعلامیه ی حقوق بشر جهانی معروف است.

مقبره ی کوروش در منطقه ی پاسارگاد 20 کیلومتری تخت جمشید

کوروش کبیر یا ذوالقرنین قرآن مجید

جایگاه زن در نزد ایرانیان باستان

جایگاه زن در ایران باستان

ایرانیان همچون اعراب زن را ننگ نمی دانستند بلکه او را موجودی مقدس و پاک که لازمه حیات است دانسته و مقام او را ارج نهاده اند. 

از نشانه های عظمت و بزرگی کوروش تدوین اولین منشور حقوق بشراست که هم اکنون در موزه بریتانیا نگهداری می شود این منشور مدرکی است برای اثبات عدالت جنسیتی ، به گونه ای که کوروش توجه خاصی به مقام و شخصیت زن داشته است.